Filmy na podstawie wspomnień

Kiedy nastoletnia Priscilla Beaulieu spotyka na imprezie Elvisa Presleya, gwiazdę rock and rolla, mężczyzna prywatnie staje się kimś zupełnie nieoczekiwanym: ekscytującym zauroczeniem, sprzymierzeńcem w samotności, wrażliwym najlepszym przyjacielem. Film opowiada o niewidzialnej stronie wielkiego amerykańskiego mitu, długich zalotach i ich burzliwym małżeństwie.

Biograficzna historia o relacji Elvisa Presleya z jego menedżerem Tomem Parkerem, który był odpowiedzialny za prowadzenie kariery i ogromne powodzenie komercyjne piosenkarza.

Teoria wszystkiego to historia, przedstawiająca postać jednego z najwybitniejszych umysłów naszych czasów - słynnego astrofizyka, Stephena Hawkinga. W 1963 roku Stephen Hawking (Eddie Redmayne), student astronomii i kosmologii na Uniwersytecie w Cambridge ma już osiągnięcia w swojej dziedzinie i ambicje znalezienia "prostego, ale wymownego wytłumaczenia" wszechświata. Osobiste doświadczenia otwierają przed nim inne, zupełne nieznane terytoria. Stephen zakochuje się w koleżance, studentce nauk humanistycznych, Jane Wilde (Felicity Jones). Jednak w wieku 21 lat ten młody i znakomicie zapowiadający się naukowiec otrzymuje druzgocącą diagnozę: stwardnienie zanikowe boczne. Jak wyrokują lekarze, choroba w krótkim czasie zaatakuje jego sprawność ruchową i ograniczy możliwość porozumiewania się. Jednak miłość Jane, jej wsparcie i determinacja okazują się nieocenione. Mając u boku kochającą żonę, Stephen nie dopuszcza do siebie myśli, że postawiona przez lekarzy diagnoza może być ostateczna. Jane zachęca męża, żeby ukończył doktorat, w którym pojawiają się zaczątki słynnej teorii o stworzeniu wszechświata. Po jego entuzjastycznym przyjęciu Stephen pochyla się nad kolejnym naukowym wyzwaniem, zgłębiając zagadnienie, które stało się w jego życiu rzeczą niezwykle cenną - czas.

Zapis rozmów kapitulacyjnych pomiędzy oficerami Komendy Głównej AK a Erichem von dem Bachem – głównodowodzącym siłami niemieckimi walczącymi z powstaniem w Warszawie. Kazimierz Iranek-Osmecki, jako szef polskiej delegacji, zapisał precyzyjnie przebieg kilkunastu godzin negocjacji, jakie powstańcy prowadzili z von dem Bachem 2 października 1944 w Ożarowie pod Warszawą. Mało kto zdaje sobie sprawę z sukcesu polskich negocjatorów. Mimo militarnej przegranej Powstania, był to bowiem sukces. Przez 63 dni zawodowa armia niemiecka, nie mogła pokonać armii słabo uzbrojonych powstańców. Gdyby Niemcy mogli złamać opór Warszawy siłą, nie przystąpiliby do rozmów kapitulacyjnych. Armia Krajowa nie podpisała bezwarunkowej kapitulacji, ale poddała się na własnych warunkach. Skrajnie wycieńczeni powstańcy, potrafili pod ciężkim ostrzałem, przygotować prawniczym językiem, po niemiecku, projekt umowy kapitulacyjnej, który później prawie bez poprawek został przyjęty przez von dem Bacha. Nieustępliwi negocjatorzy osiągnęli wszystko, co można było: wyjście z bronią; status żołnierza AK dla wszystkich biorących udział w Powstaniu; wreszcie to, że do niewoli prowadzić ich będą niemieccy żołnierze z Wehrmachtu, a nie SS. Von dem Bach w czasie rozmów spędzonych z Polakami, wielokrotnie podkreślał ich sprawność i bojową skuteczność. Nie mógł się nadziwić, że w warunkach konspiracji tak świetnie udało się wyszkolić młodych żołnierzy.